زلال همچون باران

من در کشوری زندگی می کنم که دویدن مخصوص کسانی است که هرگز نمی رسند و رسیدن سهم کسانی است که نمی دانند ...

ارزش مردگانش چندین برابر زندگانش و نفرت تنها برای عاشقانی است که می خواهند به معشوقشان برسند ...

مردم ِ اینجا فقط برای صحنه ی اعدام با دقت نگاه می کنند نه پرده ی سینما و تئاتر و فقط دعوا و حرف های رکیک نظرشان را جلب می کند ، نه موسیقی و شعر  ...